wibruje gdy oddychając unoszę jego ciało
ten prawie dźwięk
przenika
poprzez warstwy naszych skór i ubrań
niepodważalnych różnic
i niezaprzeczalnych podobieństw
dzielonych przez wszystkie istoty
podatne na przestrzeń
i czas
mimo wszystko
mimo wtajemniczenia
to ciepło i ten prawie dźwięk
należy zapamiętać i doświadczać
tu i teraz
tu i teraz
tego właśnie poranka
ten właśnie kot
miękko wwibrowuje się w pamięć
ugniatając ją łapkami
dla pewności
niepowtarzalnie w całej historii wszechświata
leży na moim brzuchu
i jest ciepły
dotykałam też moich kotów
zimnych i już nieodwracalnie cichych
pamiętam je wszystkie
jak spojrzenie w słońce
(EGP, 27 stycznia 2022 fot. własna)
0 Komentarze